“Özel bir bankada yaklaşık 9 senedir denetçi olarak çalışıyorum. Son 4 senedir de veri toplama, analiz etme ve görselleştirme gibi alanlarda çalışıyorum. Kariyerimde değişiklik arayışındayken, bir online konferansta sektörün lider bankalarından birinin üst düzey yöneticisi veri bilimcisi bulmakta zorlandıklarından bahsetmişti. Bu cümleyi duyduğumda kararımı vermiştim. Ben de veri bilimcisi olmalıydım. Birkaç gün boyunca bu konuda kaliteli içeriği olan bir eğitimi nasıl bulabilirim diye arayış halindeyken Linkedin’de Vahit hocanın eğitim paylaşımı önüme düştü. İçeriğini incelediğim anda bu eğitimi almam gerektiğine karar vermiştim. Vakit kaybetmeden ön başvuru formunu doldurmuştum bile. Ocak ayının ilk günlerinde başka bir eğitim platformundan aldığım eğitim üzerinden veri bilimi eğitimlerine başlamıştım. Kesin kayıt onayım da geldikten sonra mayıs ayının gelmesini ve programın başlamasını iple çeker olmuştum. Aklımda bazı sorular vardı. Başlardaki heyecanımın tüm eğitim süresince devam etmeyeceğinden endişe ediyordum. Teorik bilgimin yetersiz oluşunun eğitimden alacağım verimi olumsuz etkileyeceğini düşünüyordum. Bilgi eksikliğimin ve heyecan kaybımın sonucunda da eğitimin ortalarında kopacağımdan çekiniyordum. Ana eğitimden 1 ay kadar önce 4 hafta süren ve tamamen gönüllü olarak verilen Python eğitimi ile bazı şeyleri fark etmeye başladım. İlk fark ettiğim ve sonrasında da gözlemimin pekiştiği konu, ekibin öğretmek için biz öğrencilerden fazla gayret göstermesiydi. 17 sene standart öğrenim hayatımın dışında bireysel katıldığım ya da iş yerimin katılmamı istediği eğitimlerde genel durum bunun tam tersiydi çünkü. Genelde öğrenciler dersin bir şekilde vaktinden önce bitmesini hayal eder, eğitmen de bir şekilde dersini anlatır öğrenilip öğrenilmediğiyle çok fazla ilgilenmezdi. (Birkaç istisna olsa da genel durum böyledir). Vahit hocanın ve ekibinin tarzı ise bunun tam tersi. Hoca kısa zamanda mümkün oldukça çok şey anlatmak öğretmek istiyor. Teoriden ziyade sektörün ihtiyaç ve taleplerine uygun örneklerle konuyu pekiştiriyor. Zaman zaman gerekli olup da ders uzayacak olsa bizden rica edip dersi uzatıyor. Normalde bizim öğrenmek için hocanın peşinde koşmamız gerekirken biraz daha fazla şeyi öğrenmek için gayret etmemiz gerekirken neredeyse hoca bizim peşimizden koşacak kadar özverili davranıyor. Hatta ders aralarında verilen 10 dakika molalar bile gerçekten 10 dakika. O an saat 43 geçiyorsa mola dönüşü 55 geçeye yuvarlanmaz 53 geçe ders başlar. İlk zamanlar garipsemiştim bu dakikliği ancak hoca işini gerçekten çok seviyor ve biz öğrencilerin bir dakikasının bile boşa geçmesini istemiyor. Bu tarz bir eğitmen daha önce görmemiştim. Bundan sonra da görebileceğimi pek sanmıyorum. Hocanın ve ekibinin bu kadar fedakârca gayretleri karşısında ben de kendimde onlara karşı öyle sorumluluk hissediyorum ki ödevleri hafta sonuna çok kalmadan önce sabahladım kaç defa. Onların özverisi bana da hem motivasyon sağladı hem de programın sonlarına geldiğimiz bu haftalarda hala ilk günkü heyecanı koruyabildim. Nasıl geçecek o kadar hafta derken neden bu kadar çabuk bitiyor noktasına geldim. Programın bitecek olması içimde burukluğa sebep oluyor. Bir hafta bayram arasında fark ettim ki hafta ortasında Vahit hocanın ders anlatmayacak olması, 54 dakika sonra başlıyoruz diye mesaj atmaması bende bir burukluk oluşturuyor. Çok alışmışım. Hocanın sesindeki enerjiklik bile dersi dinlerken belli bir dikkat seviyesini oluşturuyor. Sanırım eğitim bittikten sonra ben arada internetten hocanın konferans ya da eğitimleri açıp dinleyeceğim. Çünkü Vahit hocayı tanıdıkça, bu genç yaşta başardıklarını öğrendikçe ilham alıyorum. Lisede sayısal bölüm okumuş olsam da lisansta işletme okumuş ve bankacılık sektöründe çalışan biri olarak yapmaya çalıştığım kariyer değişikliğinin zorluklarına rağmen başarılmasının mümkün olduğunu, aldığım eğitimden bağımsız olarak Vahit hocanın hayat hikayesinden kendi adıma ders olarak çıkarttım. Evet bazı şeyler zor ama imkânsız değil. Kendi adıma tek pişmanlığım Vahit Hoca ile daha erken tanışmamış olmak. Ama geç de olsa tanışmış olmak ve bu eğitimi almış olmak da önemli bir öz yatırım. Bana göre de yatırımın en kıymetlisi kişinin kendine yaptığı yatırım. Siz de kendiniz için bir şey yapın ve bu eğitimi almakla başlayın. Eğitime katılırsanız muhakkak yapmanız gereken ilk şey ön hazırlık eğitimini ciddiye alıp programa bu eğitimleri tamamlayıp başlamak. Ayrıca her hafta verilen ödevleri de yine bir zorunluluk değil, bize verilen hediye olarak değerlendirmek. Zira teorik olarak birçok şey öğrenilir ama piyasanın talepleri, beklentileri ve aradıkları ancak tecrübe ile kazanılır. Bu tecrübeyi edinene kadar da başka birinin tecrübesinden faydalanmak en kestirme yöntemdir. Ödevler de öğrenme sürecinin en önemli unsurlarından. Özetlemek gerekirse; burası çok güzel, gelsenize.”